اندر اشعار شیخ بهایی می‌گویند که فارسی‌زبانان مدح‌ش می‌کردند که شعرهای فارسی‌ش متوسط است اما اشعار عربی‌ش بسیار عالی است؛ عرب‌زبان‌ها نیز تمجیدشان چنین بود که شعرهای عربی‌ش خیلی درخشان نیست اما ستاره شعر فارسی است. 

ماجرا، ماجرای خودم است. هیچ‌گاه نتوانستم بگویم: "من یک دانش‌جو هستم." اصلا من و این طبقه فرق داشتیم. از آن سو هیچ‌گاه مهر طلبگی را هم نپذیرفتم. شاید از نگاه دوستانی که در حوزه و دانش‌گاه می‌شناختندم، چونان شاعری ِ شیخ بهایی بوده‌ام. نمی‌دانم البته.